از آتش هجر تو سوزد دل و جان من

کاین شعله به دست خود بنموده دلم روشن

ماه رخ زیبایت چون بدر تمام امّا

بر دیده‌ي نابینا ظلمتکده شد مسکن

از مِهر رخت روشن این گنبد مینايی

در ظلمت دل جانا کو راحت جان و تن

ای موسی عمرانی برگیر عصایت‌ را

بگشای ره ای جانا بر نیل خروشان زن

ای طور سفر کرده، میقات کی آید سر؟

سینا تو بِرانی کی ای تیغ سحر، توسن؟

عیسا به سماء دارد گوش شنوا هردم

 تا بشنود ای جانا تکبیر تو از مأذن

عطر گل تو باید تا شاد شود بلبل

بی سرو قدت خندان کی می شود این گلشن

پنجشنبه87/9/21 مطابق با سيزدهم ذي‌الحجّه 1429

عظیم سرودلیر- مسجد مقدّس جمکران